EXODOS

Ενα ταξιδι μου λειπει..το σωτηριο και το απολυτο. Αυτο που θα με ξελασπωσει. Ειναι η αναγκη για καινουρια ανασα, για καινουριες εικονες και μυρωδιες.. Θες να νιωσεις τον νεο οριζοντα απτο πια... δεν ειναι μονο αυτος που τοσο καιρο αγναντευες αλλα ειναι εκει αληθινος, τον βιωνεις..

Μεσα στο ιδιο σπιτι χρονια τωρα εχω μαθει καθε χαζη γωνια του,την αποστηθισα και τη χαζεψα για ωρες.. Ακομα και την αντανακλαση που εχουν τα αντικειμενα στους καθρεφτες και στα γυαλια απο διαφορετικες γωνιες καθε φορα..(!). Κολλησα το βλεμμα μου στη λινη κουρτινα που μοιαζει λιγο εξωτικη και θολωνει τη θεα μου στο μπαλκονι.. Ταβανοσκοπω με ματια ανοιχτα ονειρευομαι το νεο κοσμο που με περιμενει, τη ζηλεια που με τρωει για αυτους που φευγουν συνεχως και εχουν δει τοση γη.. Που μπορουν να φευγουν και να σκεφτονται μονο πως θα'ναι εκει που θα πανε κι οχι πως ηταν αυτο που αφηνουν πισω..

ΦΦΦΦΦΦΦΦουουου και ξανα φου..Γονεις που μεγαλωνουν μαζι μου,γιαγια με κατοχικα συνδρομα( φαε το φαι σου και το αλλο φαι σου και το αλλο...), τοιχοι που γκριζαρουν καθε χρονο και θελουν κι αυτοι αλλαγη,ανανεωση!Ακομη κι αυτη τη χαζοκορνιζα που φοραω το ναυτικο μπλε φορεμα (σαν την Αλικη στο ναυτικο) πρεπει να την αλλαξουμε..γιατι δεν ειμαι πια εκεινο το μικρο κοριτσακι με το καρε μαλλι φτιαγμενο απο τη μαμα με αμεριστη προσοχη και αγαπη, αλλα ενηλικας με μακρυα μαλλια, μισο μετρο ψηλοτερη και με μυαλα που δε τα τιθασευει καμια αγαπημενη χτενα πια.Μεγαλωσες κι εσυ μαμα.."και τρεμω ναμαι αυτο που χρονια ανησυχεις,ωραια, νεα κι ατυχης.."..Μαλλον γιαυτο ακομη με φιλας τα βραδια.

Κι ομως θελω να κυνηγησω τον κοσμο με το νεο μου αιμα, να τον κλεισω μεσα στα ματια μου ολο οπως ειναι με τα σκουρα και τα φωτεινα χρωματα,ναμαι γεματη ζωη απο κατι που με εξιταρει κι οχι απο αυτο που ονειρευτηκες εσυ και τα τελεια πλασμενα ονειρα σου. Ξεχασες τον βασικο παραγοντα για ολα αυτα: τη συναινεση του πρωταγωνιστη.. Εγω αλλα σεναρια ονειρευτηκα απο άλλο σκηνοθετη και απο αλλη παραγωγη και εσυ απο αλλη..ανταγωνιστριες οι δυο τους..

Αλλα η ζωη ειναι δικια μου και θελω να τη γεμισω τραγουδι, μουσικη,ζωγραφιες, λεξεις,προσωπα να τη βαψω πρασινη και να τη βγαλω φωτογραφια.. Και θα βγαλω απο το σαλονι την 'Αλικη' και θα βαλω αυτη με το αυθεντικο πια χαμογελο και τα λαμπερα ευτυχισμενα ματια..

ματια που θαχουν δει και θαχουν ζησει την ανατολη μιας αλλης χωρας, θαχουν γευτει τον καρπο μιας μακρινης θαλασσας, θαχουν αντικρυσει γκεισσες βουδιστες και εσκιμωους,θα εχουν περπατησει στα χορταρια της στεππας και στους βάλτους του Αμαζονιου, θα εχουν ζωγραφισει καποια αλλα ματια σχιστα ή οβαλ,
θα έχουν αγγίξει χωματα και βροχη, ομιχλη και δροσια πρωινη..αλλα εσυ που να καταλαβεις μαμα..ειναι δυσκολο για σενα δε πειραζει καταλαβαινω εγω και για τις δυο.

θα βρω το δρομο ομως το ξερω θα φυγω κι ας σε πονεσει.

ξερεις ομως οτι θαμαι καλα. θαμαι

εγω.

Θα οργωσω τη γη για να σε βρω κι εσενα που μου κρυβεσαι,θα σε βρω και θα σε βαλω κι εσενα στη φωτογραφια αν το θες..Θαμαστε ωραιοι.Θα μπλεκουν τα μαλλια μας στον αερα, τα δαχτυλα μας θαναι κεντημενα μαζι και θα φτιαχνουν το πιο ζεστο γαντι του χειμωνα..στο αλλο χερι ζεστη σοκολατα με τρουφα και ο δρομος πλακοστρωτος και χιονισμενος,οπως της Νυρεμβεργης..Θα τον τρεχουμε πανω κατω συνεχως και θα γελαμε ασταματητα μεχρι να ματωσουν τα χειλη..

Κι ολα αυτα να τρεχουν νερο μεσα απο τις σκεψεις μου,περνουν σε καθε κυτταρο μου,τριβονται στους πορους μου,τα ονειρα μου..Γλυκά μα με μια γευση ουδετερη γιατι ειμαι στην αναμονη παλι. Εδω να περιμενω να μουρθει η φωτιση, η σπρωξια κοντρα σε ολα που θα με βγαλει απο αυτο το ατερμονο λουκι. Λουκι ειναι και μαλιστα σκοτεινο,χωρις φωτα ή σημανση. Και τωρα θελω ενα χερι να μου δειξει που ναπαω.Βαρεθηκα αυτην την παραιτηση, την αφαιρεση, την κατευθυνομενη ζωη για ενα κομματι αμφιβολου ψωμιου..που μπορει ναναι μεγαλο και ζεστο αλλα απο αυτο που μεσα ειναι γεματο τρυπες γιατι καποιος δε το ζυμωσε καλα και δε χορταινεις ή μπορει ναναι ενα μικρο πολυσπορο ζυμωτο φρατζολακι που να σου γεμιζει το στομα..

Εμενα μ'αρεσει το πολυσπορο,ειναι ταξιδεμενο..

Καμια κουρτινα δε θα μου θολωσει τον κοσμο και τα ξυπνια ονειρα..

Και ξερω πως η θεα δεν ειναι μονο στα παραθυρα των τρενων στα φινιστρινια και στα αεροπλανα..ειναι και διπλα σου πολλες φορες και δε το βλεπεις, δε το εκτιμας..

κι η μερα σου ειναι εκεινο το απολυτο ταξιδι,το γνησιο και το ατοφιο.

Ειναι μεστη η γευση της χαρισαμενης ζωης αυτης ,που εγω δεν εχω ταξιδεψει ακομη..

Ας ερθει εκεινη η ωρα κι εγω ουτε ομπρελα θα κραταω ουτε παπουτσια θα φοραω..

να τη νιωσω πανω μου σαν καλοκαιρινη καταποντη,σα μουσωνα.

Here’s a scene

You’re in the back seat laying down

The windows wrap around

To sound of the travel and the engine

All you hear is time stand still in travel

And feel such peace and absolute

The stillness still that doesn’t end

But slowly drifts into sleep

Τhe stars are the greatest thing you’ve ever seen

And they’re there for you

For you alone you are the everything

hurt

I hurt myself today to see if I still feel/ I focus on the pain the only thing that's real / the needle tears a hole the old familiar sting / try to kill it all away but I remember everything / what have I become?


my sweetest friend everyone I know goes away in the end and you could have it all my empire of dirt

I will let you down, I will make you hurt

I wear this crown of thorns upon my liar's chair

full of broken thoughts I cannot repair

beneath the stains of time the feelings disappear

you are someone else I am still right here...

what have I become?

my sweetest friend everyone I know goes away in the end and you could have it all my empire of dirt

I will let you down I will make you hurt


if I could start again
a million miles away
I would keep myself
I would find a way





Hurt - Johnny Cash

$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$

λεφτα money geld argent...

οπως και νατο πεις ,ο,τι και να πεις σε οποια γλωσσα..τα χρειαζεσαι, τα θες, τα μυριζεις, τα παιρνεις και τα δινεις..δεν αλλαζει τιποτα.
Οποιος λεει το αντιθετο απλα δε ξερει να παραδεχεται τις αναγκες του,δεν ειναι σε θεση να μιλησει και να προβαλει τα αγχη του, μη τυχον και μαζοποιησει τις αποψεις του και παψει να'ναι χιπης..

Ειμαι σε μια περιοδο λαικιστι 'αψιλιας'..δυσκολιας,στενεματος, η τσεπη αδεια, τα λεφτα δανεικα, τα τηλεφωνα κι αυτα δανεικα, και οι Αγγελιοφοροι πανε κι ερχονται.
Πιανω το ενα μαγαζι μετα το αλλο..αναζητω λυση στο προβλημα, παλια μου τεχνη κοσκινο, ο δισκος μάς ειχε σωσει παλαι ποτε...ηρθε η ωρα να γυρισουμε στα παλια με λιγοτερες κρεπαλες βεβαια γιατι δεν ειμαστε πια και πρωτοετα!

Λοιπον που λες ρωταω απεδω ρωταω κι απεκει...και σου λενε.."κοιτα να δεις ζηταμε σερβιτορες εμφανισιμες, να μην ασχολουνται με τιποτα αλλο,πρωι βραδυ να σερβιρουν , και με εμπειρια. Αμα εισαι κοπελα μου φοιτητρια πεστο να μην συνεχιζουμε ασκοπα την συζητηση."
Δηλαδη κλαφτα Μπαμπη μου.

"Δυστυχως ειμαι φοιτητρια .Καλη σας μερα!"
ΤΟ ΕΙΠΑ ΚΙ ΑΥΤΟ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ!!

Κι εγω το κακομοιρο που θελω να ξελασπωσω λιγο απο τη πικρα και τα 200 το μηνα για ολες τις αναγκες, τι να κανω πες με!!!!!;;;;
Αγχωνομαι..περνανε οι μερες και μεχρι να μπει ο επομενος μηνας θα'χουμε πεινα και κατασταση εκτακτου αναγκης. Δηλαδη γιατι πρεπει να ζητας, γιατι δηλαδη να μην εχω δυο κολομεροκαματα κι εγω σαν ανθρωπας καπου βρε παιδια?Εστω και μαυρα..(τι λεω η νομικαρια Θεε μου?) Να βγαινει ο μηνας δηλαδης.

Αφραγκια, φιλε μου ..και κριση στην Αμερικη..Και να πεφτουν οι δεικτες παγκοσμιως και παρολα αυτα καποιοι κυριοι να τρωνε ακομη με χρυσα κουταλια. Πανε οι μετοχες, παει το "πουλα πουλα",αλλά το μανικιουρ ο χρηματιστης στη wall street να το κανει! Μη χασει!

Αυτη την ανισοκατανομη και την αναισθησια δεν την καταλαβα ποτε. Ολοι να βλεπουμε κοσμο να πειναει, να μην εχει μια στεγη να κοιμηθει κι αλλοι να σκανε 500 ευρω για καλλωπισμο του σκυλου τους το μηνα!!!!
Τρελαινομαι!

Κι εγω η μικρη φοιτητισκα τι χρειαζομαι αραγε? Λιγο απλα να αγορασω κανενα δισκακι μονη μου, να μην λιμοκτονω για μια μπυρα, να μη ζηταω απο τα γονιδια(μαμα- μπαμπας),ουτε απο φιλους/ες.. Να εχω μια ανεση τελοσπαντων.
Και θα διαβαζεις και θα σκεφτεσαι: Καλα αυτη στεκει? Λεει για την πεινα στον κοσμο και θελει λεφτα για μια μπυρα?
Ακου φιλε μου, ο καθενας εχει τη δικη του πεινα,αρκει αυτη να μη γινει απληστη. Να εχεις τα ορια σου στο μυαλο σου κι εγω τα εχω . Ξερω μεχρι που με παιρνει. Μεχρι που ειναι τα θελω μου. Δεν ειναι πολλα. Αλλα θελω να εξαρτωνται απομενα και μονο. Να τα εκπληρωνω χωρις να πρεπει να σκεφτομαι πως καποιος εξαιτειας μου θα στερηθει κατι. Ειτε αυτος ειναι γονιος ή φιλος ειτε οποιοσδηποτε.
Ανοιγεις λοιπον μια εφημεριδα και διαβαζεις τι εχει στερησει αυτη η χωρα στους πολιτες της, τι εχει κρυψει κατω απο το στρωμα των παπαδων και κατω απο τα ρασα των "εν τω πολλω" και αρρωσταινεις. Καμια δικαιοσυνη και καμια σκεψη. Ολα για τη τσεπουλα μας που αν και παραφουσκωμενη θελει κι αλλα κι αλλα..Αλλα και τι νακανεις? Θα αλλαξει ο κοσμος απο τη δικη μου σκεψη και θεληση?...
Ξερω οτι δεν ειμαι μονη μου, το ξερω καλα.

Αχ κοιταζω τα νουμερα που εχω να καλεσω ακομη γιαυτη τη δουλεια..

Να κανω καμια προβα ακομη τα τραγουδια και κανενα ζεσταμα μπας και βγω στην Αριστοτελους να μαζεψω κανενα ψιλο? Τι λες? Μπορει και να αποδωσει , ασχημη δε με λες, φωνη ασχημη δε τη λεω, λιγο να κουνηθω νατο το 20ευρω τη μερα.
Πρεπει να βρω ομως ενα καλο ποστο. Ενα καλο περασμα..Καλα.Ας το ξανασκεφτω.

Κραχ , αγαπητοι μου αναγνωστες, χαρακτηριζει τους πιο πολλους νεους τον καιρον αυτον..Επιστρεψαμε στην εποχη της ποταπαγορευσης, της λιτοτητος και της Σπαρτα(παρτα). Θα μου πεις αμα πιασεις πατο μονο πανω μπορεις ναπας. Για να βαλουμε ενα προγραμμα λοιπον και να μη το βαζουμε κατω γιατι καποιοι περνουν χειροτερα απο μας και ειναι ευτυχισμενοι παρολα αυτα.
Απο ο,τι καταλαβατε οταν δεν εχω λεφτα το ριχνω στη φιλοσοφια..τα υπαρξιακα μου με πιανουν οταν βγαινω εξω και βλεπω ανθρωπους...Και οσο βγηκα αυτο τομηνα ειδα κι αποειδα με τους ανθρωπους αλλα αυτο ειναι θεμα συζητησης μεγαλο και ας μη πηδαω απο το ενα στο αλλο και σας μπερδευω. Ας εχω μια συνοχη-τουλαχιστον οταν γραφω.

Δυσκολοι καιροι λοιπον για πριγκηπες με ασπρα αλογα , πριγκηπεσσες με μακρυα μαλλια και σκουλαρηκια swarovski,η κολοκυθα εκει μαραμενη,και τα ονειρα στο stand by.
Υπαρχει καλυτερη Ελλαδα και τη θελουμε??? (το ξερουμε καταρχην?)

Ετοιμαζομαι να παω βολτα, να βγω παλι στην αναζητηση για εργοδοτη. Μπορει σημερα ναναι η τυχερη μου μερα!Αισιοδοξια και καλη καρδια!Ολα καλα θα πανε..(καθε μερα τα ιδια λεω> με βαριεμαι).

Παραιτηση ξανα? Για αλλη μια χρονια?Οχι? Ειπαμε φετος ο χειμωνας θαναι ωραιος.

" ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΣΕΡΒΙΤΟΡΑ"

Παιδια σας αφηνω, μπαινω!






Money - Pink Floyd

------- > kaleidoscoping

Σε σενα μιλαω παλι , σε σενα που με ξερεις..

Σε σενα που εισαι απων αλλα ξερεις πολλα, τηλεπαθητικα με γνωριζεις και με διαβαζεις απο τη μακρινη σου φωλια..

Δε σε ξεχναω απλα ξερω καποιες στιγμες ειναι μονο για μας και τις συρρικνωνω σε δυο τρεις λεξεις παλι,στα ξημερωματα μιας νεας μερας..

Τοσο καιρο μακρυα σου αλλαξαν πολλα..εποχες, χρωματα, προσωπα,ερωτες- ή μαλλον η προσομειωση τους επι το πλειστον-, σκεψεις, λογια, ολα μαζι ενα κουβαρακι με χιλιους κομπους που περιμενει να λυθει, να δειξει το δρομο για καπου μαλλον στο τερμα του λαβυρινθου μου..

Καποια πραγματα ομως ειναι εκει να κατατρωνε τις σκεψεις μου, να με ξενυχτανε τις νυχτες τις ατελειωτες που η στιγμη μοιαζει αιωνας.. Και παλι λειπεις,παλι αλλου κοιμασαι ή αποκοιμιεσαι.

Η αναμνηση της φωνης, της αφης, της οσμης..μιας αισθησης ασφαλειας και σιγουριας που κανεις αλλος δεν εχει και που σε τυχαιους απλοχερα δε δινεις. Εγω παντα την δινω στο καθε περαστικο την σιγουρια του και τη χαρα του να μεχει σιγουρη, εκει, παρουσα, απτη. Καλη σαμαρειτισσα..γυρναω και το αλλο μαγουλο στη τυραννια.

Εσυ ομως εισαι αλλιως εισαι σιγουρος μονο για σενα και χαριζεσαι μονο οπου θες,οπου ξερεις οτι εχεις μια αγκαλια να γυρεις, ενα στομα να μιλησεις και μια καρδια να χωθεις! Το ξερεις πως την εχεις γιαυτο μιλαμε ακομα,εχεις τη δικια μου ασφαλισμενη και υποθυκευμενη για μια ζωη..κι ειναι αληθεια.

Ποσο ναχαν αναστεναξει εκεινες οι λεμοναδες τοτε σε κεινο το μαγαζι χαραματα ξανα, ενα περασμενο χειμωνα, με ενα κρυο ξημερωμα που για σενα και για μενα δεν ειχε καμια σημασια...;;; Θελω να το ζησω ξανα εστω και για λιγα λεπτα. Να αγκαλιασω καθε σου κυτταρο, καθε παλια πληγη και να τη γιανω, να σε φωναξω με το ονομα σου που αντιχει αστειο αλλα ειναι ο μυστικος μας κωδικας, το κοινο μυστικο.

Και ναταν δικαιολογια η μοναξια; Ναταν καμωματα του κρασιου;; Δε ξερω, δε το πιστευω. Ηταν αληθεια. Ημουν εκει να σου ανοιγομαι καθε λιγο, να απογυμνωνω σκεψεις, μυαλο, σωμα, καρδια.. κι ετσι και τωρα ανοιγομαι παλι εδω μπροστα σου. Σε σενα που με ξερεις. Ξερεις ποια ειμαι γιατι ειμαι εσυ.

Χερι μου,ποδι μου, ανασα μου, ματια μου. Κοιτα να με προσεχεις γιατι ειναι περιεργα εκει εξω. Η ζωη και οι ανθρωποι ειναι αγριοι. Εσυ το ξερεις και εχεις υψωσει οχυρα σου σε ολους. Εγω το ξερω και ανοιγω κι αλλες πορτες κι αλλα παραθυρα, στρωνω και χαλι στο βοθρο. ..

Τραγικο.

Δε νιωθω θυμα κανενος ομως. Το ζω ως το αμην.Ως το ημαρτον. Μεχρι να τα ξεστομισω δε φευγω. Ειναι η φυση μου τετοια. Κι ολο λεω την επομενη φορα οτι θα προσεξω καλυτερα,θα μυριστω το κακο και το γκρεμο. Κι ολο πεφτω... Πες μου εσυ τι κανεις; Πως το καταλαβαινεις; Ξερεις και μεχρι που να προχωρησεις..ξερεις ποσα να δωσεις,ποσα θα πεις.

Δεν εχω ειρμο. Εχω χιλιες σκεψεις μπερδεμενες για ολους και ολα. Δε ξερω πως να τις καθαρογραψω...μαλλον θα μου βγουν στο μελλον μια μια. Θα πεφτουν οπως οι σταγονες του Οκτωβρη,λιγες στην αρχη και χειμαρρος μετα.

Λοιπον νομιζω οτι δε τελειωσαμε . Μαλλον τωρα αρχιζει αυτο το ταξιδι..Ειναι φουρτουνα μπροστα τοχω ξαναπει. Τιμονι εγω, βαστα μποσικα εσυ που ξερεις πως γινεται.. Πορεια μακρινη για τη λιακαδα...τοχω μοιραστει το ονειρο μου. Αγκυρα στη λιακαδα...

Προς το παρον εχω συνοδοιπορο. Οταν αποφασισεις πως ηρθε η ωρα νανεβεις κι εσυ πεστο μου... Πρεπει να κανω χωρο για σενα.

Αλλαζει ο καιρος,αερας, Βαρδαρης με τονομα..κρυος,παιρνει τα πορτοκαλια φυλλα και τα ταξιδευει στην επομενη ζωη τους,που θαναι κατι αλλο,ισως ενα σκουληκακι ή μια πεταλουδα. Αλλαζουν τα χρωματα τα σχηματα και τα σχεδια. Σαν το καλειδοσκοπιο..μια στροφη και ολα αλλαζουν .Αλλα ποτε θα τη παρεις αυτη τη στροφη?

Ποτε θα το παρεις αποφαση οτι εχεις βαρεθει το ιδιο σχημα και θες ενα αλλο με ιδια χρωματα αλλιως συνδυασμενα πιο ωραια, πιο ευτυχισμενα.

Παρε το καλεμι σου και λαξευσε τη ζωη σου. Απο την αρχη.

Ξανα. Μαζι.

3...

2...

1...

_______________________________________ παμε

Crush - Natalie Walker

get a grip

κι ερχεται η ωρα που πρεπει να σηκωθεις απο ολα αυτα που σε βαραινουν, απο αυτα που δεν αντεχεις.κι ειναι δυσκολος καιρος για πονους και δυσκολιες, σκεψεις και μιζερια. Εισαι εσυ κι ο εαυτος σου, εσεις μεινατε. Να περιμενετε το ποτε θα ξημερωσει η ιδανικη μερα...

Ποτε' βασικα αλλα μπορεις να τοχεις στο μυαλο σου ως μια ωραια ελπιδα....πεθαινει τελευταια δε λενε? ε μαλλον κατι ξερουν.

Ειναι καιρος που ψαχνω μεσα μου ναβρω αυτο το μαγικο κουμπι. Αυτο που θα λυσει ολα μου τα προβληματα και θα με κανει να ξανασταθω στα ποδια μου,στα ποδια που μου χαρισε ο Θεος να περπαταω, να πορευομαι και να τρεχω..Να τρεχω μακρυα απο οσα με βασανιζουν, απο το κακο, απο το λαθος. και πως γινεται καθε φορα να παραλυω?

Πειτε μου σας παρακαλω, γιατι???

Να βλεπω τη μετωπικη στα 10 μετρα και να μην παταω φρενο παρα γκαζι και να συγκρουομαι με τα μη μου και τα οχι μου.

Αναπηρια λεγεται αυτο. Πρεπει να το παραδεχτω, οι αμυνες μου εχουν εξασθενισει και ζουν σε ενα κοσμο αλλο. Πρεπει να τις φερω πισω! Τερμα οι διακοπες κυριες μου, ηρθε η ωρα για να ορθοποδισουμε και να βρουμε τους ρυθμους μας.

Κανε κατι για σενα λοιπον . Καντο τωρα πριν ναναι αργα. Αμα αργησεις, θασαι καραβι, ερμαιο επερχομενης κακοκαιριας που δε λεει να αλλαξει πορεια. Και τα ρανταρ δειχνουν τυφωνα και βροχες, ενα φθινοπωρο γεματο κεραυνους και μπουμπουνητα.

Η λιακαδα ειναι αλλου παρτο πρεφα. Εαυτε μου, ΝΙΩΣΕ!

Θα με θυμηθεις καποτε οταν θασαι καλα και θα μ' ευγνωμονεις! Θα βλεπεις τα παρελθοντα σου απο μακρυα, απο το μελλον σου και θα γελας. Τοχεις ξανακανει, δεν ειναι δυσκολο-...στο τελος.

Ειναι ολα ενα καρουζελ, ενας νερομυλος σε καποια αγροτικη γωνια. Γυρναει η τυχη και το κακο θα φερει καλο να δεις! Στο υποσχομαι θαναι ωραια.. Και εκει που θαπας θα γνωρισεις νεο κοσμο, ενδιαφεροντα και γελαστο χωρις σκοτεινα μυαλα και μπερδεμενες συνειδησεις. Ξερω πονεσες, το ξερω αλλα και ποιος δε ποναει.

Σκοπος ειναι να κανεις ενα απολογισμο. Ξεκιναει νεα χρονια, που σε θελει 100% εκει, με ολες σου τις δυναμεις και ολα σου τα φοντα και προσοντα σε εγρηγορση!

Ξερεις ποσο απλο ειναι? Ειναι ενα κλικ, μια σπρωξια στο τοιχο, μια κλειστη πορτα και μια γλυκια αναμνηση. Χτιζεις μεσα σου εσενα τωρα. Τουβλακι τουβλακι, σιγα σιγα θα φτιαξεις ενα ωραιο ακεραιο ε γ ω. Θα κανεις τη χαρη σε πολλους,θα γινεις ομοιος τους.

Να δουν το προσωπο τους στο δικο σου και να τρομαξουν.

Να πουν κι εγω ετσι ειμαι? Ναι ρε ετσι ειστε. Σκληροι και εγωιστες, μαυροι και αοσμοι.

Αδιαφοροι.

Τιποτα δεν ειναι ιδανικο και το ξερεις. Και οσο και να περιμενεις αυτο το ιδανικο πρωινο να ρθει δε θαρθει. Θαρθει ομως ενα αλλο. Ενα χαρουμενο λιτο και γεματο, που μπορει να μην ειναι τελειο μπορει να μην ειναι το ονειρο σου αλλα θαναι πολυχρωμο, με ολα τα χρωματα και το μαυρο μεσα και το γκρι. Αλλα θαχει κι αλλα χρωματα μεσα, και κοιτα να τα δεις γιατι ξερω αχρωματοψια δεν εχεις.

Και κοιτα μη σε ξαναπαρει ο υπνος οταν δεις εκεινη την πορτοκαλι αυγη γιατι δε θα στο συγχωρησω. Να'σαι παρων. Και να χαμογελας..

Πωπω πολυ ηπια παλι σημερα, δε κανει το ξερω. Αλλα δε ξερω κιολας γιατι πινω. Για μενα, για αλλους, για σενα...Ποιος ξερει..

Εχει ξημερωσει παλι εξω και αρνουμαι να κοιμηθω. Περασα ωραια σημερα το βραδυ,αναμεσα σε φιλους, παρεες, ξελιγωμενα κορμια και σειρεις απο σφηνακια με θολο νερο.

Γελασα δε λεω. Δε μελαγχολησα ουτε ενα λεπτο. Λες ναναι το πρωτο βημα? Μπορει..

Το πρωτο σκαλι σε μια σκαλα τοσο ψηλη κι αποτομη που με τρομαζει. Αλλα που θα παει θα την ανεβω και τοτε δε θα με ξαναριξει κανεις.

Ως τωρα στα τρια πρωτα σκαλια κουραζομουνα και σταματουσα ξανακατεβαινα και δηλωνα παραιτηση. Τωρα βαζω μπρος τις μηχανες. Το καραβι πρεπει ταχιστα ν'αλλαξει πορεια, να κανει στροφη 180 μοιρων. Θα γυρισει, που θαπαει.

Κι αν οι μηχανες κλαταρουν, δε πειραζει, εχουμε κουπια-αποθεματα για πολυ καιρο ακομη..


Pick Up Your Pieces - Olga Kouklaki

eclipse

mEtallasoMai

adeiazw
krubomai


vlepw

ton kosmo allIWs >>>>>>delirio





..............
;;;;;; ???????????????????????????????????? ??



pisw apo th skia tou

simera feggari mou eimaste ta duo mas..
o upnos de me pernei, o morfeas ekane sumfwnia na min er8ei apopse..sumfwnia me tis skepseis pali..ta xoun vrei kala oi duo tous..

to krasi omws apo to ksexasmeno taksidi mou, diafhmistiko australeziko krasi ths swiss air swzei.
swzei apo to jet lag ths zwhs mou..

akou nadeis feggari.. oso kai na mikraineis, osa xrwmata kai n'allakseis, osa sxhmata, egw eimai suntrofia sou kontinh..
edw na ta leme, na leme gia th skoteinh pleura tou kosmou , auth pou vlepeis otan xanesai kai de se vlepw alla vlepoume ta idia pramata..
den ekplissesai?poso diaforetika einai ola otan i skia erxetai na zwgrafisei th la8os pleura twn proswpwn?

ax poso allazoun ola kai mazi ki egw..
bgainei ksana to kako mou proswpo lupimeno kai sku8rwpo..sbhnei sto eleos tou skotadiou..

se vlepw pali erxesai..terma ta paixnidia..to krasi 8olwnei th matia mou, ta tsigara de ftanoun,o kapnos ftiaxnei kuklous pali gurw mou..ti sunduasmos..o xoros tou kapnou, me ypnwtizei..me kanei na ksexnaw auta pou me ponane..
feggaraki..paw gia upno..


esu twra ksupnas..6.09 phge
kalhmera loipon
kalhnuxta fraulein...



Falling - John Frusciante

< alone again or >

Yeah, said it's all right i

won't forget all the times

I've waited patiently for you

and you'll do just what you choose to do

and I will be alone again tonight my dear yeah

I heard a funny thing

somebody said to me

you know that I could be in love with almost everyone

i think that people are

the greatest fun

and I will be alone again tonight my dear

*&^*@&$@(*&n c thj

ASYNARTHSIA.

εικονες λειψες. μυαλα μπερδεμενα. καρδια γεματη αγχος και φοβο..φοβο, φοβο.

ποσο τον βαρεθηκα.

ναρθεις να παρεις τους φοβους μου, ναρθεις να σβησεις τα συννεφα και τη βροχη..θελω μια οαση να ζησω. ναχει φυτα, νερο, παπαγιες, μια καμηλα και μια σπηλια.. και ναρθεις κι εσυ σαν το νομα, να μου γνεψεις απο μακρυα σαν αντρας σωστος και γεματος, ξεκαθαρος και με ματια γεματα σκονη ερημου..

ονειρα που αυριο δε θα σημαινουν τιποτα. αυριο που θα σε δω θα πατησω ξανα στη χωρα του ΠΟΤΕ. θα χαθω στο μυστηριο που σε κατατρωει και στην απορια που με λιωνει, με γεμιζει αχρηστες σκεψεις. Λιγη σκονη ναχες..

Ποσο ζωο μπορει να εισαι τελικα..για ποσο ακομα να με ψαχνεις μεσα σου? εδω ειμαι, ξυπνα, δεν ειμαι στα ονειρα σου..το σωμα σου και το δικο μου ειναι εδω, ανυπομονα και ζεστα, αναζητουν το αυτο. λυσε το κουβαρι παρτο στα χερια σου, η ακρη ειναι διπλα στον αντιχειρα σου. δε τη βλεπεις? τραβα την ακρη να λυθουν τα μαγικα ξορκια που σε βασανιζουν..καντο γρηγορα μη φυγω.

ηρθα μονο για σενα.μονο για να ειμαι μαζι σου..να χαθω στη μικρη σου ματια, με τα αμυγδαλωτα ματια, γεματα χρωμα πρασινογαλαζο και βαθυ.. με καταλαβες λοιπον?

παρε το χερι καντο κτημα σου. αν και σου ανηκει ηδη και δε το ξερεις.

με φρεναρεις, με πληγωνεις και αυτο δε το ξερεις.

εχεις διπλα σου ενα πλασματακι μικρο και γλυκο, θελει να μπει στο κοσμο σου, να ανοιχτει, να απογυμνωθει, να σου δειξει..κι ουτε αυτο το ξερεις.

μυριζει πεπονι..ωραια θαταν να τρωγαμε λιγο μαζι.και μετα να σουλεγα τις ιστοριες για τα κουκουτσια..που τα τρωγα και πονουσε η κοιλια μου.

ασχετα λογια που εσενα σου φαινονται μια μαλακια σκετη γιατι μπορει στο κεφαλι σου να υπαρχει μονο ενα κρεβατι τσαλακωμενα σεντονια και ιδρωτας. μπορει και ενα χωραφι με ξεραδια και πετρες ναναι η τυχη της επομενης υποψηφιας.

μπορει να μην ειμαι εγω. δε πειραζει.. ειναι αργα για προβλεψεις και σκοταδια.τωρα οτι ηταν να γινει εγινε και θα μεινω με το ονειρο της οασης..θα γελουσες πολυ αν το ακουγες..ελπιζω να ακους τη σκεψη μου γιατι κατι μας ενωσε εδω. υπαρχει ανωτερο απο εμας να το ξερεις...ειναι καπου εκει εξω τωρα και γελαει μαζι μου.μπορει να γελαει και με τις δικες σου μοιχειες σκεψεις.. μπορει ναναι τωρα στο μπαλκονι σου ή διπλα στο αυτι σου και να σου σφυριζει σαν σειρηνα κι εσυ εκει ναμη ακους..!!!

ακου ρε πως γελαει!!! οτι και να λες αυτο ειναι εκει και γελαει ..

ουφ ! φτανει αληθεια με ολα αυτα δε νομιζεις? δεν ειναι παρα πολλα γιασενα? ε? δε νομιζεις οτι πρεπει καποια στιγμη να τα αφησεις ολα και να παμε σε πραξεις απο το να σκεφτομαστε?να διερευνουμε??εγω πια το πιστευω.

Λεω να τα γαμησουμε ολα και ναπαμε να βρουμε μια γωνια στο κοσμο , ναγαπαμε ο ενας τον αλλο και να μη μας νοιαζει τιποτα. .

παρε με τηλεφωνο να μου πεις τι θα παρουμε μαζι μονο, ναι?

εχουμε δρομο..

consequences..

Are you breathing What Im breathing Are your wishes The same as mine Fire you needing What Im needing Im waiting for a sign My hands tremble My heart aches Is it you callingIf Im alone in this I dont think I can face The consequences of falling Are you thinking What Im thinking Does your pulse Quicken like mine Are you dreaming What Im dreaming I cant read your mind One step towards you Two steps back Feels like Im crawling

>>>>TITLE-LESS

hide and seek.

don't know what now..lost in cars and breaths, winds and stars...

you are not sure and that's for sure.

serious little face, open up your green world don't let go of my shoulder,keep looking at me..staring at me.

you know you have that gift, the gift of quick recovery.

you'll be allright.even if it takes to overcome some days and owe the devil couple of favors.

i'll be there to overcome you, too.

but not that fast.

Can't wait. Must know.
Stop the torture, learn to fly..

Kiss and tell

(me)

dancing in your rain

εβρεξε σημερα..ανεβασα τις τεντες, κοιταξα το γκριζο ουρανο που ανυπομονουσε να ανοιξει τις βρυσες του και να κλαψει μαζι μου..

σκεφτομουν οτι αυτην την ωρα εισαι καπου και μοιραζεις γελια, τρεχεις να κρυφτεις απο τη κακοκαιρια και την υγρασια,

απο την ακαταπαυστη αυτη σταγονα, που ομοια της επεσε στο προσωπο μου, κυλησε στο λαιμο μου, κρυφτηκε στη μπλουζα μου και δροσισε το στηθος μου...

σου παει η βροχη..και η ομιχλη σου παει..αλλα δε ξερω αν θα τη ζησουμε ποτε μαζι, αν θα εισαι εδω για ολα αυτα.

Και η βροχη ολο και δυναμωνει και γεμιζει ηχους το αδειο μου απογευμα ,

τον ησυχο μου κοσμο..

Σου μοιαζει γιαυτο..εδωσε χρωμα με το γκρι του αυτος ο ουρανος.. η αναπαντεχη βροχη που δε περιμενεις κι ερχεται για να καθαρισει τα παντα..

Τωρα βρεχομαι για τα καλα, η μανα μου φωναζει οτι θα πλημμυρισει το μπαλκονι..να κατεβασω τις τεντες..

Οχι δε γινεται,ειναι η κοινη μας μοιρα αυτο το μετερεωλογικο ατυχημα..το απροβλεπτο.

Οπως ησουν κι εσυ..Γελαω υστερικα που δε καταλαβαινει κανεις οτι σκεφτομαι χαρουμενα..

rain came down and washed away the tears

ουτε ο Νωε δε θα γλυτωνε..δικιο ειχες.

Luvstory - Sigur Ros & Mogwai

MIO

FIRENZE

Φτανουμε κουρασμενες εκει που ολα θυμιζουν παλι αναμνησεις και τα παντα ειναι γνωστα απο καπου που δεν εχεις παει ποτε.Tο μερος αυτο ομως τοχεις σιγουρα ονειρευτει..εχεις περπατησει στους πρασινους κηπους και στα πρασινα ποταμια,εχεις γευτει αυτη τη γλυκια μεθη..

Συννεφα σκεπαζουν τις ανουσιες σκεψεις και ο δρομος για το σταθμο μου θυμιζει μακρινες διαδρομες που τις εχω ξαναδει.Παει κοσμος κι ερχεται , βγαζει φωτογραφιες ,χαιρεται που εφτασε επιτελους στην πολη τη γεματη χρωματα και μυρωδιες..

Ξεδιπλωνετε μπροστα μου σα χαρτι τυλιγμενο στους αιωνες αυτη η πολη..Ειναι δικια μου κι ειμαι δικη της το ξερω τωρα..

Η οχρα, οι τοιχοι γεματοι σκονη και καπνο απο τα χρονια, κεραμιδια και υδροροες χαμενοι κοσμοι απο το μεσαιωνα στο σημερα ερχονται να με ρουφηξουν, να με κανουν να ξεχαστω παλι απο ολα...να παω πισω, σε ενα μικρο ταξιδι στο χρονο..

Via della scala, strozzi, Piazza della repubbica, Santa croce..Ponte vecchio..Λιγες μονο απο τις μεριες που δρασκελισε το παπουτσι, χιλιαδες στενα, φαναρια στους τοιχους δειχνουν το δρομο, οι δρομοι υγροι, οι πετρες γυαλιζουν απο τα βηματα..τα χιλιαδες βηματα που περασαν απο δω, εχεις περασει κι εσυ, το ξερω, καποτε..καποτε θα τους περασουμε και μαζι..να το θυμασαι.

Ειναι ωρες τωρα που γυρναει στο μυαλο μου η μορφη σου ... Λειπεις κι ομως σε βλεπω σε καθε βλεμμα καποιου που σου μοιαζει, με πηρουνιαζει.

Ο λαιμος σου λιγνος ανεμιζε στον αερα και τραβουσες παντου τη προσοχη, κολλουσαν πανω σου πλαγιες ματιες..Αle, ποσες αναμνησεις ξεπηδουν μεσα απο μια ματια...ενα ζευγαρι περναει διπλα μου ερωτευμενο..

Τοτε στο Μοναχο θυμασαι? Περπατωντας στη Dachauer strasse που μιλουσαμε ατελειωτα για το μελλον και το πως θα ειμαστε μαζι, αγκαλιαζαμε τα σωματα μας με τις λεξεις σαν ζεστη κουβερτα, με φυλουσες μακρυα απο το κρυο μας παρον..

Και μετα στη Νυρεμβεργη, σ'εκεινα τα σκαλια, σ'εκεινο το σκοτεινο διαδρομο που ενωθηκαν οι ανασες μας λυσσασμενες, αδηφαγες, ετοιμες να τα ζησουν ολα να τα αρπαξουν..

Και ο κοσμος περνουσε πλαι μας ταχα δεν κοιτουσε...κι ομως..ζηλευε εκεινο τον οργασμο, τον ηθελε δικο του..

Ηταν μοναδικος..Μονο δικος μας.

Και μετα η Αθηνα..το πληρωμα του χρονου..Το βραδυ που σε ειχα καταδικο μου, που σ'αγκαλιαζα στο παχυ, δανεικο κρεβατι..Σε ειχα δικο μου ομως, οχι δανεικο..8 μερες γεματες γελια και εμπειριες,κεφαλαια του μυαλου μου που δε σβηνονται οσος καιρος και ναχει περασει..

Και τα αεροδρομιο, τους σταθμους, τα λιμανια τα μισω... Χωριζεις ,λες το γαμημενο αντιο που δηλητηριαζει τη γλωσσα και πικραινει το συμπαν.

Ποσες αναδρομες να κανω..πανω απο τις σκεπες, εξω απο το παραθυρο του αεροπλανου πρεπει να σε ειδα να χαμογελας ....'principe'

Ενας σερβιτορος μου κινει τη προσοχη σε υπογειο εστιατοριο..Απολαμβανοντας ταλιατελες με μανιταρια, φτιαχνω σχηματα στο πιατο..βυθιζομαι στα ματια του Darrio και σκεφτομαι ταξιδευοντας στην Udine, τι να κανεις που να εισαι και με ποιον να μιλας, σε ποια φιλια ξεχνας οτι υπηρξαμε μαζι,με φιλια πιο δυνατα απο αυτα..

Η δυναμη της αγαπης ειναι μεσα μου..

σε αυτη τη πολη που αποχαιρετω αργα για να ξαναρθω εδω πισω..

Πισω στη φωλια μου,ταβανοσκοπωντας σκεφτομαι το χρωματιστο ταβανι του Adler Cavalieri δωματιο 306..Με ηρεμουσε εκεινη η εικονα της οχρας και του γαλαζιου του ουρανου, η ομορφη αντιθεση και τα περιστερια που ειχαν κατακουτσουλησει τους δρομους, η σοβαρη εκκλησια του San Spirito στο Ολτραρνο, η λαικη με τα χιλια χρωματα, οι φωνες και τα βλεμματα του καθε υποψηφιου που μ'εγδυναν..δεν εχουν αδικο για τους Ιταλους..

Με εκαναν χιλια κομματια..Καθομαι στο ποταμι..ο Αρνας παιρνει μαζι του τα παντα και ξεπλενει τις σκουρες σκεψεις τις κανει παλι φωτεινες.

Καθαρση.

Με αυτες τις εικονες, γεματη κρασι Τοσκανης, γευσεις και μυρωδιες γυρναω πισω χαρουμενη...πιο ελαφρια, πιο σιγουρη..

Θελω μια αγκαλια τωρα..Κι αν σε δω, δε θα με νοιαξει..

Σε εχω.

Arrivederci

....lucifer.

Κι ολο λειπεις απο το κοσμο και ολο σε ψαχνω στους δρομους. Κοιταω ανησυχα γυρω μου μηπως δω τη μεγαλη επιστροφη, μηπως νιωσω πρωτα εγω δυνατη να κοιταξω πισω απο τα ματια σου στο μπερδεμενο μυαλο σου και ανακαλυψω την αρχη του κακου.

Νομιζω οτι θαχω παραισθησεις σε λιγο αλλα το πολεμαω. Δε θελω να παραμιλαω στη σκεψη σου , ουτε να κρεμομαι απο σκορπιες λεξεις και πατωματα.

Το συρσιμο ειναι για τα ερπετα κι εγω ειμαι ανθρωπος.

Αλλα απαρνιεμαι τη φυση μου και ανακαλυπτω τη διφυη μου υποσταση. Χαραζω το προσωπο και απο κατω ειναι ενα αλλο, πιο σκληρο πιο αμεσο, πιο θαρραλεο.

Αλλα ειναι ενα ζωο,ετοιμο να αμυνθει, να κατασπαραξει. Δεν εχει αισθηματα μονο ενστικτα.



Δεν θαρθεις? Θα σου δειξω εγω! Δεν 8α ερθουμε προσωπο με μουρη? Τοτε θα ειπωθουν οι αληθειες, θασαι μονος δε 8αχεις κανενα να καλυφτεις, αμαχος. αοπλος, αδυναμος. Λυπαμαι που οι κοσμοι μας χωριζουν ετσι απλα. Την επιλογη την κανει αλλος. Ειναι ο μικρος διαολακος που τριγυρναει στα φυτα τα βραδια κρυβεται εκει οταν φυσαει αερας, καταστρωνει σχεδια μοχθηρα και την καταλληλη στιγμη τα πεταει στα ποδια σου σαν το μηλο κι εσυ το δαγκωνεις και ξερεις οτι δε πρεπει!

Το ξερεις!Φυγε φυγε φυγε!!!!

Εσυ δεν εφυγες. Δαγκωσες το μηλο, σ'αρεσε, το εφαγες ολο , και αποχωρισες γεματος και χορτατος απο την αμαρτια και το κακο που σε δερνει. Κριμα που δε θα χαιρεσαι πια τις βολτες στη παραλια το ιδιο , και κριμα που η μπυρα σου θαναι πικρη, το κρεβατι σου κρυο και η θεση στο παγκακι κενη.Το τιμημα ερχεται να πληρωσει τα δακρυα, να δικαιωσει τη θλιψη και το πονεμενο σωμα απο τις γρατζουνιες σου.

Χεχεχε ! Ακουγεται καποιο χαιρεκακο γελακι δε νομιζεις? Εγω τ'ακουω! εσυ?

Να ξερεις εγω ειμαι..Οχι κακια, απλα υπαρχουν στιγμες που λες παρε ναχεις τωρα. Και η καλοσυνη μεριαζει και δε φοβασαι πια τιποτα. Δε λυπασαι κανενα. Ζεις μονο για σενα..



Μεσα μου μπηκες παλι διαολε!



Καλη χωνεψη μωρο μου.

waiting wishing hoping

Και να που ερχονται οι στιγμες που γυρνας στην πραγματικοτητα , που σκεφτεσαι οτι τι πιο ουσιωδες απο το ολοκληρωτικο δωσιμο, την αγαπη και τις βολτες στον παγωμενο αερα..
Ειναι διαστροφικο αυτο που συμβαινει γυρω..
Λες μα πως γινεται ολοι να λενε 'μη το ενα , μη το αλλο', ' μη δειξεις οτι εισαι ευαλωτος ευαισθητος', ' ειναι κατα σου ολα αυτα'..

Συνεπαγεται: κλεισου στον εαυτο σου, βαλε μπροστα τον εγωισμο σου και βαλε παρωπιδες στα αισθηματα και στις αυθορμητες στιγμες.
Δηλαδη εγω μενω εδω για ν'αγαπαω το εγω μου , να φυλαω το εγω μου και να απωθω τους γυρω βαζοντας ΠΑΛΙ το εγω μου μπροστα.

Στους φιλους μου που δεν αγαπουν μονο το εγω τους ευχομαι να μεινουν οπως ειναι και να μη φοβηθουν ποτε να ανοιχτουν στον περαστικο συνομιλητη και ο φοβος να εξαφανιστει στο κεντρο της γης να καει εκει στον πυρηνα της και μη ξαναβγει ποτε του!!!(yoga sessions)

Και ο πονος ειναι στο παιχνιδι. Ειναι το κρυμμενο χαρτι στο μανικι, αυτο που πεταει ο αλλος απο κει που δεν το περιμενεις και γκρεμιζεται ο κοσμος σου.
Πρεπει να το ανεχτεις κι αυτο, ειναι η λεξη στο λεξικο που υπαρχει για καποιο λογο: Γιατι πρεπει να τη βιωσεις. Να τη βιωσεις για να σταθμισεις την αξια των αλλων λεξεων οχι ομως και να τις απαρνηθεις..
Πονος αγαπη/χαρα λυπη/ ζωη θανατος /φιλια μισος/ δραση αντιδραση..
Αν δεν υπηρχε η μια δεν θα υπηρχε η αλλη ..Γιατι πως αλλιως να τις ορισεις?

Αναγνωριζεις το σκοταδι απο το φως και τον ηλιο απο το φεγγαρι..
Ομως στην ψυχη πως να διακρινεις αυτη τη βαθεια αληθεια?
Δεν ξερω αν υπαρχει τροπος ή αν θα τον ανακαλυψω με το χρονο..Ξερω οτι ειναι δυσκολο, ξερω θα πονεσω μεχρι να το νιωσω, ειναι δυσκολες οι ωρες που περνουν οταν τα αναλογιζεσαι ολα αυτα και μαλλον γι'αυτο διαλεξα να τα γραψω για να μη τα σκεφτομαι μονο.

Ισως καποιος καπου ναχει απαντησεις. Να θελει ναπει κατι( group therapy ..)
Οχι δεν ειμαι τρελη κι ουτε βιωματα εχω!!!!
Εχω εμπειριες οπως ολοι. Εχω ματια κι αυτια και δεχομαι ερεθισματα καθε μερα..τα μαζευω καθε βραδυ σε ενα κουτι και τα κοιταζω, τα συγκρινω, τα αποδεχομαι ή τα απορριπτω..
Κι ετσι διαμορφωνομαι.. ετσι κι εσυ.

Περιμενω, ευχομαι, ελπιζω.. να ρθουν οι απαντησεις, να ερθει το μαννα και να σβηστουν τα ερωτηματικα..

αλλα δε το βλεπω.

Roads - Portishead - (Sultan & The Greek Remix)

dear mirror

δε ξερω αν η τυχη παιζει ρολο ή αν τελικα καποια πραματα απλα τα προκαλουμε εμεις..


ειναι καποιες φορες που λες ρε γαμωτο μπορουν να συμβουν πραγματα που τα βλεπεις στις ταινιες??






ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟς 2008


Συνταγμα σταση μετρο> πανδαιμονιο κοσμου να ρεει στις κυλυομενες και στα σκαλια..τρελοι ολοι τρεχουν να προλαβουν κατι,τι?
εγω περιμενω να σε δω, δε σεχω ξαναδει ποτε μου..μονο φωτο σου απο μια σελιδα..μιλαμε το τελευταιο χρονο και εισαι το αλλο μου μισο, καποιος που πραγματικα με ξερει και δε μεχει δει ποτε του.


ραντεβου στα εκδοτηρια μου λες, χορεψε τσιγκολελετα για να σε καταλαβω.:-)


κατεβαινω με αγωνια τις σκαλες ,χαος , δε 8α σε βρω ποτε μου!





ΣΤΟΠ ΚΑΡΕ:


αργη κινηση παγωνει η εικονα κι εγω μαζι της..ο κοσμος ανοιγει σε ενα σημειο και εμφανιζεσαι εσυ, χαμογελαστος με εχεις καταλαβει και τρεχεις πανω μου..τσιγκολελετα λεω χαμογελαστα και πετω σε μια αγκαλια που αποζημιωνει ολες τις απουσιες, ολα τα βραδια στο msn με τσιγαρο και μουσικη αγαπημενη λογια ατελειωτα και βλεμματα κολλημενα στον η/υ και σκεψεις για χαμενες αγαπες..


και δεν ησουν εκει..ησουν στην ακρη του καλωδιου σε μια αλλη πολη μακρυα να μιλας με το υπερπεραν και τις ιστοσελιδες..


ξερω εισαι εκει κι εκει θα μεινεις αλλα αυτες τις στιγμες, μη λειψεις ξανα και για κανενα λογο..

wicked game.

χανομαστε στους δρομους της μεγαλουπολης, μας καταπινουν τα στενα στο Μοναστηρακι , σε εκεινο το παντοπωλειο, που τα κρυα του σκαλια περιμεναν εμας να τα ζεστανουμε..4 χειλη ενωμενα σε τελειο σχηματισμο
' δε μπορει να φιλας οπως θελω να φιλιεμαι..'

κι ομως..

οι δρομοι μας οδηγουν στο Θησειο τα χρωματα της αυγης, κοκκινης, μας συνοδευουν στον αποχαιρετισμο μας παλι..πρεπει να φυγεις. Αντιο
πικρο κατακερματιζει το πατωμα.
Βγαινω απο το μετρο μετραω γρηγορα τα βηματα μου, δε γυρναω το κεφαλι, αν το κανω θα γυρισω πισω, διπλα σου, δε θα σαφησω..


κι ομως εμεινες, δεν εφυγες, ησουν εδω για μενα..
και ενα βραδυ ολακαιρο να μοιραζομαστε τα ποτα μας με το στομα,να ανατριχιαζω με καθε σου αγγιγμα, κατι που μονο εσυ ξερεις να κανεις..
Αργοτερα στη κουζινα ενος σπιτιου, εξερευνας το προσωπο μου , ακουμπας καθε οστο μου για να μη με ξεχασεις..αυριο φευγεις σιγουρα..το ξημερωμα μας βρισκει μισογυμνους στο κρυο πατωμα,αγκαλια οπως ποτε αλλοτε, με κουμπια στα τζιν χαλασμενα,μαλλια ανακατα...

φιλια φουρνου,προφιτερολ και ηλιος στο πρωινο Περιστερι.
Αντιο (ξανα..)

Η επομενη μερα με βρισκει απελπισμενη..πρεπει να σε ξαναδω..
Τσικνοπεμπτη>> στη βασιλισσα του καρναβαλιου. Εκει θα ειμαι.

Κλεισμενοι για ωρες σε ενα δωματιο που γεμισε ανασες και ιδρωτα, που ξεχειλιζε ερωτα,που ηταν μερα και εγινε νυχτα αθορυβα με μια υποκρουση..τα βογγητα σου, τους αναστεναγμους μου και τις ματιες ολο υποσχεσεις και προστυχια..αλλα εισαι δικος μου κι εγω δικια σου.

Βολτα στη μαρινα,σε χανω οριστικα αυριο, επιστροφη στη πλανευτρα, μακρινη, υγρη Θεσσαλονικη.
' ψαχνω το φεγγαρι και καθεται στα μαλλια σου'..
περπαταμε τα βραχια ενα ενα..βρηκα εναν αστερισμο..διπλα στο τυχερο 7....ενα τριγωνο με 3 αστερια ομοια..αλλα μακρυα το ενα απο το αλλο...
σωπα,ολα γιανουν..σπιτι, η ωρα πλησιαζει..Πεταμε για τελευταια φορα τα ρουχα στο πατωμα, τελευταια φιλια, τελευταιο σ'αγαπω..
φευγεις, η δουλεια πρωινη..κλεινεις την πορτα και παιρνεις μια ανασα μου μαζι σου,την τελευταια.
Αντιο (...)

Το κτελ ηταν μαρτυριο, ο υπνος απο τα ξενυχτια σωτηριος , ηρθε να με σωσει απο ενα ταξιδι σκεψεων. Φτανω..παω στη δουλεια.. δεν εχω ορεξη καμια..ειμαι χαλια,θελω να ειμαι μαζι σου,ουρλιαζω μεσα μου, κλαιω,ακουω τη μουσικη που ακουγαμε μαζι το τελευταιο πρωι..
σου χω γραψει ενα cd,να τ'ακους ..
> 'My blueberry nights'( 'οι νυχτες μου μακρυα σου').. μακρυα σου ειναι...




3 αντιο κι ενα σ'αγαπω...και η ζωη κοκκινισε.

FIN




Aneparkeia - Konstantinos Bhta

θερισμα

Τις μερες χανω γιατι φετος δεν ξερω αν πρεπει να προχωρησω η οχι..
Ειναι δυσκολες οι μερες, ο ηλιος λιβας εκει εξω σου καιει το προσωπο και τη ψυχη.

Καποιες φορες λες χαρα παντου και ανθισμενα γερανια και καποιες αλλες απλα μονολογεις και λες που ειναι το νοημα σε ολα αυτα..
οι υποχρεωσεις ολοενα και πληθαινουν οπως και οι ανθρωποι που πρεπει να χειριστεις..

Δεν ειναι απλο δε καταλαβαινουν οι πολλοι.
Νομιζουνε οτι ολα ειναι θεμα ανεσης και ανωτεροτητας πως ολα αυτα ειναι απλα στη ζωη κι ερχονται και παρερχονται..κι ομως κανουν σταση μεσα σου και το ξερεις και ξερεις οτι δε 8αδειασεις ποτε απο αυτα οσο και να περνα απο πανω τους ο χρονος.

Ειναι φαυλος κυκλος που καποιες φορες σε κατατρωει και αλλες σου αναπτυσσει τα πιο τελεια αντισωματα για να πορευεσαι.
Καλωσηλθατε στο κοσμο της ζωης γιατι αυτο ειναι.

If you want to be happy... be.
Ειναι απλο για μερικους ..Για σενα?

> εγω λοιπον 8α αναλαβω χρεη αμυνας του εαυτου μου > ειναι σημαντικος γιαυτο..

(συγχωρειστε με για τους τονους φταιει ο ειρμος!!!)