FIRENZE
Φτανουμε κουρασμενες εκει που ολα θυμιζουν παλι αναμνησεις και τα παντα ειναι γνωστα απο καπου που δεν εχεις παει ποτε.Tο μερος αυτο ομως τοχεις σιγουρα ονειρευτει..εχεις περπατησει στους πρασινους κηπους και στα πρασινα ποταμια,εχεις γευτει αυτη τη γλυκια μεθη..
Συννεφα σκεπαζουν τις ανουσιες σκεψεις και ο δρομος για το σταθμο μου θυμιζει μακρινες διαδρομες που τις εχω ξαναδει.Παει κοσμος κι ερχεται , βγαζει φωτογραφιες ,χαιρεται που εφτασε επιτελους στην πολη τη γεματη χρωματα και μυρωδιες..
Ξεδιπλωνετε μπροστα μου σα χαρτι τυλιγμενο στους αιωνες αυτη η πολη..Ειναι δικια μου κι ειμαι δικη της το ξερω τωρα..
Η οχρα, οι τοιχοι γεματοι σκονη και καπνο απο τα χρονια, κεραμιδια και υδροροες χαμενοι κοσμοι απο το μεσαιωνα στο σημερα ερχονται να με ρουφηξουν, να με κανουν να ξεχαστω παλι απο ολα...να παω πισω, σε ενα μικρο ταξιδι στο χρονο..
Via della scala, strozzi, Piazza della repubbica, Santa croce..Ponte vecchio..Λιγες μονο απο τις μεριες που δρασκελισε το παπουτσι, χιλιαδες στενα, φαναρια στους τοιχους δειχνουν το δρομο, οι δρομοι υγροι, οι πετρες γυαλιζουν απο τα βηματα..τα χιλιαδες βηματα που περασαν απο δω, εχεις περασει κι εσυ, το ξερω, καποτε..καποτε θα τους περασουμε και μαζι..να το θυμασαι.
Ειναι ωρες τωρα που γυρναει στο μυαλο μου η μορφη σου ... Λειπεις κι ομως σε βλεπω σε καθε βλεμμα καποιου που σου μοιαζει, με πηρουνιαζει.
Ο λαιμος σου λιγνος ανεμιζε στον αερα και τραβουσες παντου τη προσοχη, κολλουσαν πανω σου πλαγιες ματιες..Αle, ποσες αναμνησεις ξεπηδουν μεσα απο μια ματια...ενα ζευγαρι περναει διπλα μου ερωτευμενο..
Τοτε στο Μοναχο θυμασαι? Περπατωντας στη Dachauer strasse που μιλουσαμε ατελειωτα για το μελλον και το πως θα ειμαστε μαζι, αγκαλιαζαμε τα σωματα μας με τις λεξεις σαν ζεστη κουβερτα, με φυλουσες μακρυα απο το κρυο μας παρον..
Και μετα στη Νυρεμβεργη, σ'εκεινα τα σκαλια, σ'εκεινο το σκοτεινο διαδρομο που ενωθηκαν οι ανασες μας λυσσασμενες, αδηφαγες, ετοιμες να τα ζησουν ολα να τα αρπαξουν..
Και ο κοσμος περνουσε πλαι μας ταχα δεν κοιτουσε...κι ομως..ζηλευε εκεινο τον οργασμο, τον ηθελε δικο του..
Ηταν μοναδικος..Μονο δικος μας.
Και μετα η Αθηνα..το πληρωμα του χρονου..Το βραδυ που σε ειχα καταδικο μου, που σ'αγκαλιαζα στο παχυ, δανεικο κρεβατι..Σε ειχα δικο μου ομως, οχι δανεικο..8 μερες γεματες γελια και εμπειριες,κεφαλαια του μυαλου μου που δε σβηνονται οσος καιρος και ναχει περασει..
Και τα αεροδρομιο, τους σταθμους, τα λιμανια τα μισω... Χωριζεις ,λες το γαμημενο αντιο που δηλητηριαζει τη γλωσσα και πικραινει το συμπαν.
Ποσες αναδρομες να κανω..πανω απο τις σκεπες, εξω απο το παραθυρο του αεροπλανου πρεπει να σε ειδα να χαμογελας ....'principe'
Ενας σερβιτορος μου κινει τη προσοχη σε υπογειο εστιατοριο..Απολαμβανοντας ταλιατελες με μανιταρια, φτιαχνω σχηματα στο πιατο..βυθιζομαι στα ματια του Darrio και σκεφτομαι ταξιδευοντας στην Udine, τι να κανεις που να εισαι και με ποιον να μιλας, σε ποια φιλια ξεχνας οτι υπηρξαμε μαζι,με φιλια πιο δυνατα απο αυτα..
Η δυναμη της αγαπης ειναι μεσα μου..
σε αυτη τη πολη που αποχαιρετω αργα για να ξαναρθω εδω πισω..
Πισω στη φωλια μου,ταβανοσκοπωντας σκεφτομαι το χρωματιστο ταβανι του Adler Cavalieri δωματιο 306..Με ηρεμουσε εκεινη η εικονα της οχρας και του γαλαζιου του ουρανου, η ομορφη αντιθεση και τα περιστερια που ειχαν κατακουτσουλησει τους δρομους, η σοβαρη εκκλησια του San Spirito στο Ολτραρνο, η λαικη με τα χιλια χρωματα, οι φωνες και τα βλεμματα του καθε υποψηφιου που μ'εγδυναν..δεν εχουν αδικο για τους Ιταλους..
Με εκαναν χιλια κομματια..Καθομαι στο ποταμι..ο Αρνας παιρνει μαζι του τα παντα και ξεπλενει τις σκουρες σκεψεις τις κανει παλι φωτεινες.
Καθαρση.
Με αυτες τις εικονες, γεματη κρασι Τοσκανης, γευσεις και μυρωδιες γυρναω πισω χαρουμενη...πιο ελαφρια, πιο σιγουρη..
Θελω μια αγκαλια τωρα..Κι αν σε δω, δε θα με νοιαξει..
Σε εχω.
Arrivederci
