EXODOS

Ενα ταξιδι μου λειπει..το σωτηριο και το απολυτο. Αυτο που θα με ξελασπωσει. Ειναι η αναγκη για καινουρια ανασα, για καινουριες εικονες και μυρωδιες.. Θες να νιωσεις τον νεο οριζοντα απτο πια... δεν ειναι μονο αυτος που τοσο καιρο αγναντευες αλλα ειναι εκει αληθινος, τον βιωνεις..

Μεσα στο ιδιο σπιτι χρονια τωρα εχω μαθει καθε χαζη γωνια του,την αποστηθισα και τη χαζεψα για ωρες.. Ακομα και την αντανακλαση που εχουν τα αντικειμενα στους καθρεφτες και στα γυαλια απο διαφορετικες γωνιες καθε φορα..(!). Κολλησα το βλεμμα μου στη λινη κουρτινα που μοιαζει λιγο εξωτικη και θολωνει τη θεα μου στο μπαλκονι.. Ταβανοσκοπω με ματια ανοιχτα ονειρευομαι το νεο κοσμο που με περιμενει, τη ζηλεια που με τρωει για αυτους που φευγουν συνεχως και εχουν δει τοση γη.. Που μπορουν να φευγουν και να σκεφτονται μονο πως θα'ναι εκει που θα πανε κι οχι πως ηταν αυτο που αφηνουν πισω..

ΦΦΦΦΦΦΦΦουουου και ξανα φου..Γονεις που μεγαλωνουν μαζι μου,γιαγια με κατοχικα συνδρομα( φαε το φαι σου και το αλλο φαι σου και το αλλο...), τοιχοι που γκριζαρουν καθε χρονο και θελουν κι αυτοι αλλαγη,ανανεωση!Ακομη κι αυτη τη χαζοκορνιζα που φοραω το ναυτικο μπλε φορεμα (σαν την Αλικη στο ναυτικο) πρεπει να την αλλαξουμε..γιατι δεν ειμαι πια εκεινο το μικρο κοριτσακι με το καρε μαλλι φτιαγμενο απο τη μαμα με αμεριστη προσοχη και αγαπη, αλλα ενηλικας με μακρυα μαλλια, μισο μετρο ψηλοτερη και με μυαλα που δε τα τιθασευει καμια αγαπημενη χτενα πια.Μεγαλωσες κι εσυ μαμα.."και τρεμω ναμαι αυτο που χρονια ανησυχεις,ωραια, νεα κι ατυχης.."..Μαλλον γιαυτο ακομη με φιλας τα βραδια.

Κι ομως θελω να κυνηγησω τον κοσμο με το νεο μου αιμα, να τον κλεισω μεσα στα ματια μου ολο οπως ειναι με τα σκουρα και τα φωτεινα χρωματα,ναμαι γεματη ζωη απο κατι που με εξιταρει κι οχι απο αυτο που ονειρευτηκες εσυ και τα τελεια πλασμενα ονειρα σου. Ξεχασες τον βασικο παραγοντα για ολα αυτα: τη συναινεση του πρωταγωνιστη.. Εγω αλλα σεναρια ονειρευτηκα απο άλλο σκηνοθετη και απο αλλη παραγωγη και εσυ απο αλλη..ανταγωνιστριες οι δυο τους..

Αλλα η ζωη ειναι δικια μου και θελω να τη γεμισω τραγουδι, μουσικη,ζωγραφιες, λεξεις,προσωπα να τη βαψω πρασινη και να τη βγαλω φωτογραφια.. Και θα βγαλω απο το σαλονι την 'Αλικη' και θα βαλω αυτη με το αυθεντικο πια χαμογελο και τα λαμπερα ευτυχισμενα ματια..

ματια που θαχουν δει και θαχουν ζησει την ανατολη μιας αλλης χωρας, θαχουν γευτει τον καρπο μιας μακρινης θαλασσας, θαχουν αντικρυσει γκεισσες βουδιστες και εσκιμωους,θα εχουν περπατησει στα χορταρια της στεππας και στους βάλτους του Αμαζονιου, θα εχουν ζωγραφισει καποια αλλα ματια σχιστα ή οβαλ,
θα έχουν αγγίξει χωματα και βροχη, ομιχλη και δροσια πρωινη..αλλα εσυ που να καταλαβεις μαμα..ειναι δυσκολο για σενα δε πειραζει καταλαβαινω εγω και για τις δυο.

θα βρω το δρομο ομως το ξερω θα φυγω κι ας σε πονεσει.

ξερεις ομως οτι θαμαι καλα. θαμαι

εγω.

Θα οργωσω τη γη για να σε βρω κι εσενα που μου κρυβεσαι,θα σε βρω και θα σε βαλω κι εσενα στη φωτογραφια αν το θες..Θαμαστε ωραιοι.Θα μπλεκουν τα μαλλια μας στον αερα, τα δαχτυλα μας θαναι κεντημενα μαζι και θα φτιαχνουν το πιο ζεστο γαντι του χειμωνα..στο αλλο χερι ζεστη σοκολατα με τρουφα και ο δρομος πλακοστρωτος και χιονισμενος,οπως της Νυρεμβεργης..Θα τον τρεχουμε πανω κατω συνεχως και θα γελαμε ασταματητα μεχρι να ματωσουν τα χειλη..

Κι ολα αυτα να τρεχουν νερο μεσα απο τις σκεψεις μου,περνουν σε καθε κυτταρο μου,τριβονται στους πορους μου,τα ονειρα μου..Γλυκά μα με μια γευση ουδετερη γιατι ειμαι στην αναμονη παλι. Εδω να περιμενω να μουρθει η φωτιση, η σπρωξια κοντρα σε ολα που θα με βγαλει απο αυτο το ατερμονο λουκι. Λουκι ειναι και μαλιστα σκοτεινο,χωρις φωτα ή σημανση. Και τωρα θελω ενα χερι να μου δειξει που ναπαω.Βαρεθηκα αυτην την παραιτηση, την αφαιρεση, την κατευθυνομενη ζωη για ενα κομματι αμφιβολου ψωμιου..που μπορει ναναι μεγαλο και ζεστο αλλα απο αυτο που μεσα ειναι γεματο τρυπες γιατι καποιος δε το ζυμωσε καλα και δε χορταινεις ή μπορει ναναι ενα μικρο πολυσπορο ζυμωτο φρατζολακι που να σου γεμιζει το στομα..

Εμενα μ'αρεσει το πολυσπορο,ειναι ταξιδεμενο..

Καμια κουρτινα δε θα μου θολωσει τον κοσμο και τα ξυπνια ονειρα..

Και ξερω πως η θεα δεν ειναι μονο στα παραθυρα των τρενων στα φινιστρινια και στα αεροπλανα..ειναι και διπλα σου πολλες φορες και δε το βλεπεις, δε το εκτιμας..

κι η μερα σου ειναι εκεινο το απολυτο ταξιδι,το γνησιο και το ατοφιο.

Ειναι μεστη η γευση της χαρισαμενης ζωης αυτης ,που εγω δεν εχω ταξιδεψει ακομη..

Ας ερθει εκεινη η ωρα κι εγω ουτε ομπρελα θα κραταω ουτε παπουτσια θα φοραω..

να τη νιωσω πανω μου σαν καλοκαιρινη καταποντη,σα μουσωνα.

Here’s a scene

You’re in the back seat laying down

The windows wrap around

To sound of the travel and the engine

All you hear is time stand still in travel

And feel such peace and absolute

The stillness still that doesn’t end

But slowly drifts into sleep

Τhe stars are the greatest thing you’ve ever seen

And they’re there for you

For you alone you are the everything