Κι ολο λειπεις απο το κοσμο και ολο σε ψαχνω στους δρομους. Κοιταω ανησυχα γυρω μου μηπως δω τη μεγαλη επιστροφη, μηπως νιωσω πρωτα εγω δυνατη να κοιταξω πισω απο τα ματια σου στο μπερδεμενο μυαλο σου και ανακαλυψω την αρχη του κακου.
Νομιζω οτι θαχω παραισθησεις σε λιγο αλλα το πολεμαω. Δε θελω να παραμιλαω στη σκεψη σου , ουτε να κρεμομαι απο σκορπιες λεξεις και πατωματα.
Το συρσιμο ειναι για τα ερπετα κι εγω ειμαι ανθρωπος.
Αλλα απαρνιεμαι τη φυση μου και ανακαλυπτω τη διφυη μου υποσταση. Χαραζω το προσωπο και απο κατω ειναι ενα αλλο, πιο σκληρο πιο αμεσο, πιο θαρραλεο.
Αλλα ειναι ενα ζωο,ετοιμο να αμυνθει, να κατασπαραξει. Δεν εχει αισθηματα μονο ενστικτα.
Δεν θαρθεις? Θα σου δειξω εγω! Δεν 8α ερθουμε προσωπο με μουρη? Τοτε θα ειπωθουν οι αληθειες, θασαι μονος δε 8αχεις κανενα να καλυφτεις, αμαχος. αοπλος, αδυναμος. Λυπαμαι που οι κοσμοι μας χωριζουν ετσι απλα. Την επιλογη την κανει αλλος. Ειναι ο μικρος διαολακος που τριγυρναει στα φυτα τα βραδια κρυβεται εκει οταν φυσαει αερας, καταστρωνει σχεδια μοχθηρα και την καταλληλη στιγμη τα πεταει στα ποδια σου σαν το μηλο κι εσυ το δαγκωνεις και ξερεις οτι δε πρεπει!
Το ξερεις!Φυγε φυγε φυγε!!!!
Εσυ δεν εφυγες. Δαγκωσες το μηλο, σ'αρεσε, το εφαγες ολο , και αποχωρισες γεματος και χορτατος απο την αμαρτια και το κακο που σε δερνει. Κριμα που δε θα χαιρεσαι πια τις βολτες στη παραλια το ιδιο , και κριμα που η μπυρα σου θαναι πικρη, το κρεβατι σου κρυο και η θεση στο παγκακι κενη.Το τιμημα ερχεται να πληρωσει τα δακρυα, να δικαιωσει τη θλιψη και το πονεμενο σωμα απο τις γρατζουνιες σου.
Χεχεχε ! Ακουγεται καποιο χαιρεκακο γελακι δε νομιζεις? Εγω τ'ακουω! εσυ?
Να ξερεις εγω ειμαι..Οχι κακια, απλα υπαρχουν στιγμες που λες παρε ναχεις τωρα. Και η καλοσυνη μεριαζει και δε φοβασαι πια τιποτα. Δε λυπασαι κανενα. Ζεις μονο για σενα..
Μεσα μου μπηκες παλι διαολε!
Καλη χωνεψη μωρο μου.
Νομιζω οτι θαχω παραισθησεις σε λιγο αλλα το πολεμαω. Δε θελω να παραμιλαω στη σκεψη σου , ουτε να κρεμομαι απο σκορπιες λεξεις και πατωματα.
Το συρσιμο ειναι για τα ερπετα κι εγω ειμαι ανθρωπος.
Αλλα απαρνιεμαι τη φυση μου και ανακαλυπτω τη διφυη μου υποσταση. Χαραζω το προσωπο και απο κατω ειναι ενα αλλο, πιο σκληρο πιο αμεσο, πιο θαρραλεο.
Αλλα ειναι ενα ζωο,ετοιμο να αμυνθει, να κατασπαραξει. Δεν εχει αισθηματα μονο ενστικτα.
Δεν θαρθεις? Θα σου δειξω εγω! Δεν 8α ερθουμε προσωπο με μουρη? Τοτε θα ειπωθουν οι αληθειες, θασαι μονος δε 8αχεις κανενα να καλυφτεις, αμαχος. αοπλος, αδυναμος. Λυπαμαι που οι κοσμοι μας χωριζουν ετσι απλα. Την επιλογη την κανει αλλος. Ειναι ο μικρος διαολακος που τριγυρναει στα φυτα τα βραδια κρυβεται εκει οταν φυσαει αερας, καταστρωνει σχεδια μοχθηρα και την καταλληλη στιγμη τα πεταει στα ποδια σου σαν το μηλο κι εσυ το δαγκωνεις και ξερεις οτι δε πρεπει!
Το ξερεις!Φυγε φυγε φυγε!!!!
Εσυ δεν εφυγες. Δαγκωσες το μηλο, σ'αρεσε, το εφαγες ολο , και αποχωρισες γεματος και χορτατος απο την αμαρτια και το κακο που σε δερνει. Κριμα που δε θα χαιρεσαι πια τις βολτες στη παραλια το ιδιο , και κριμα που η μπυρα σου θαναι πικρη, το κρεβατι σου κρυο και η θεση στο παγκακι κενη.Το τιμημα ερχεται να πληρωσει τα δακρυα, να δικαιωσει τη θλιψη και το πονεμενο σωμα απο τις γρατζουνιες σου.
Χεχεχε ! Ακουγεται καποιο χαιρεκακο γελακι δε νομιζεις? Εγω τ'ακουω! εσυ?
Να ξερεις εγω ειμαι..Οχι κακια, απλα υπαρχουν στιγμες που λες παρε ναχεις τωρα. Και η καλοσυνη μεριαζει και δε φοβασαι πια τιποτα. Δε λυπασαι κανενα. Ζεις μονο για σενα..
Μεσα μου μπηκες παλι διαολε!
Καλη χωνεψη μωρο μου.
