$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$$

λεφτα money geld argent...

οπως και νατο πεις ,ο,τι και να πεις σε οποια γλωσσα..τα χρειαζεσαι, τα θες, τα μυριζεις, τα παιρνεις και τα δινεις..δεν αλλαζει τιποτα.
Οποιος λεει το αντιθετο απλα δε ξερει να παραδεχεται τις αναγκες του,δεν ειναι σε θεση να μιλησει και να προβαλει τα αγχη του, μη τυχον και μαζοποιησει τις αποψεις του και παψει να'ναι χιπης..

Ειμαι σε μια περιοδο λαικιστι 'αψιλιας'..δυσκολιας,στενεματος, η τσεπη αδεια, τα λεφτα δανεικα, τα τηλεφωνα κι αυτα δανεικα, και οι Αγγελιοφοροι πανε κι ερχονται.
Πιανω το ενα μαγαζι μετα το αλλο..αναζητω λυση στο προβλημα, παλια μου τεχνη κοσκινο, ο δισκος μάς ειχε σωσει παλαι ποτε...ηρθε η ωρα να γυρισουμε στα παλια με λιγοτερες κρεπαλες βεβαια γιατι δεν ειμαστε πια και πρωτοετα!

Λοιπον που λες ρωταω απεδω ρωταω κι απεκει...και σου λενε.."κοιτα να δεις ζηταμε σερβιτορες εμφανισιμες, να μην ασχολουνται με τιποτα αλλο,πρωι βραδυ να σερβιρουν , και με εμπειρια. Αμα εισαι κοπελα μου φοιτητρια πεστο να μην συνεχιζουμε ασκοπα την συζητηση."
Δηλαδη κλαφτα Μπαμπη μου.

"Δυστυχως ειμαι φοιτητρια .Καλη σας μερα!"
ΤΟ ΕΙΠΑ ΚΙ ΑΥΤΟ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ!!

Κι εγω το κακομοιρο που θελω να ξελασπωσω λιγο απο τη πικρα και τα 200 το μηνα για ολες τις αναγκες, τι να κανω πες με!!!!!;;;;
Αγχωνομαι..περνανε οι μερες και μεχρι να μπει ο επομενος μηνας θα'χουμε πεινα και κατασταση εκτακτου αναγκης. Δηλαδη γιατι πρεπει να ζητας, γιατι δηλαδη να μην εχω δυο κολομεροκαματα κι εγω σαν ανθρωπας καπου βρε παιδια?Εστω και μαυρα..(τι λεω η νομικαρια Θεε μου?) Να βγαινει ο μηνας δηλαδης.

Αφραγκια, φιλε μου ..και κριση στην Αμερικη..Και να πεφτουν οι δεικτες παγκοσμιως και παρολα αυτα καποιοι κυριοι να τρωνε ακομη με χρυσα κουταλια. Πανε οι μετοχες, παει το "πουλα πουλα",αλλά το μανικιουρ ο χρηματιστης στη wall street να το κανει! Μη χασει!

Αυτη την ανισοκατανομη και την αναισθησια δεν την καταλαβα ποτε. Ολοι να βλεπουμε κοσμο να πειναει, να μην εχει μια στεγη να κοιμηθει κι αλλοι να σκανε 500 ευρω για καλλωπισμο του σκυλου τους το μηνα!!!!
Τρελαινομαι!

Κι εγω η μικρη φοιτητισκα τι χρειαζομαι αραγε? Λιγο απλα να αγορασω κανενα δισκακι μονη μου, να μην λιμοκτονω για μια μπυρα, να μη ζηταω απο τα γονιδια(μαμα- μπαμπας),ουτε απο φιλους/ες.. Να εχω μια ανεση τελοσπαντων.
Και θα διαβαζεις και θα σκεφτεσαι: Καλα αυτη στεκει? Λεει για την πεινα στον κοσμο και θελει λεφτα για μια μπυρα?
Ακου φιλε μου, ο καθενας εχει τη δικη του πεινα,αρκει αυτη να μη γινει απληστη. Να εχεις τα ορια σου στο μυαλο σου κι εγω τα εχω . Ξερω μεχρι που με παιρνει. Μεχρι που ειναι τα θελω μου. Δεν ειναι πολλα. Αλλα θελω να εξαρτωνται απομενα και μονο. Να τα εκπληρωνω χωρις να πρεπει να σκεφτομαι πως καποιος εξαιτειας μου θα στερηθει κατι. Ειτε αυτος ειναι γονιος ή φιλος ειτε οποιοσδηποτε.
Ανοιγεις λοιπον μια εφημεριδα και διαβαζεις τι εχει στερησει αυτη η χωρα στους πολιτες της, τι εχει κρυψει κατω απο το στρωμα των παπαδων και κατω απο τα ρασα των "εν τω πολλω" και αρρωσταινεις. Καμια δικαιοσυνη και καμια σκεψη. Ολα για τη τσεπουλα μας που αν και παραφουσκωμενη θελει κι αλλα κι αλλα..Αλλα και τι νακανεις? Θα αλλαξει ο κοσμος απο τη δικη μου σκεψη και θεληση?...
Ξερω οτι δεν ειμαι μονη μου, το ξερω καλα.

Αχ κοιταζω τα νουμερα που εχω να καλεσω ακομη γιαυτη τη δουλεια..

Να κανω καμια προβα ακομη τα τραγουδια και κανενα ζεσταμα μπας και βγω στην Αριστοτελους να μαζεψω κανενα ψιλο? Τι λες? Μπορει και να αποδωσει , ασχημη δε με λες, φωνη ασχημη δε τη λεω, λιγο να κουνηθω νατο το 20ευρω τη μερα.
Πρεπει να βρω ομως ενα καλο ποστο. Ενα καλο περασμα..Καλα.Ας το ξανασκεφτω.

Κραχ , αγαπητοι μου αναγνωστες, χαρακτηριζει τους πιο πολλους νεους τον καιρον αυτον..Επιστρεψαμε στην εποχη της ποταπαγορευσης, της λιτοτητος και της Σπαρτα(παρτα). Θα μου πεις αμα πιασεις πατο μονο πανω μπορεις ναπας. Για να βαλουμε ενα προγραμμα λοιπον και να μη το βαζουμε κατω γιατι καποιοι περνουν χειροτερα απο μας και ειναι ευτυχισμενοι παρολα αυτα.
Απο ο,τι καταλαβατε οταν δεν εχω λεφτα το ριχνω στη φιλοσοφια..τα υπαρξιακα μου με πιανουν οταν βγαινω εξω και βλεπω ανθρωπους...Και οσο βγηκα αυτο τομηνα ειδα κι αποειδα με τους ανθρωπους αλλα αυτο ειναι θεμα συζητησης μεγαλο και ας μη πηδαω απο το ενα στο αλλο και σας μπερδευω. Ας εχω μια συνοχη-τουλαχιστον οταν γραφω.

Δυσκολοι καιροι λοιπον για πριγκηπες με ασπρα αλογα , πριγκηπεσσες με μακρυα μαλλια και σκουλαρηκια swarovski,η κολοκυθα εκει μαραμενη,και τα ονειρα στο stand by.
Υπαρχει καλυτερη Ελλαδα και τη θελουμε??? (το ξερουμε καταρχην?)

Ετοιμαζομαι να παω βολτα, να βγω παλι στην αναζητηση για εργοδοτη. Μπορει σημερα ναναι η τυχερη μου μερα!Αισιοδοξια και καλη καρδια!Ολα καλα θα πανε..(καθε μερα τα ιδια λεω> με βαριεμαι).

Παραιτηση ξανα? Για αλλη μια χρονια?Οχι? Ειπαμε φετος ο χειμωνας θαναι ωραιος.

" ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΣΕΡΒΙΤΟΡΑ"

Παιδια σας αφηνω, μπαινω!






Money - Pink Floyd

------- > kaleidoscoping

Σε σενα μιλαω παλι , σε σενα που με ξερεις..

Σε σενα που εισαι απων αλλα ξερεις πολλα, τηλεπαθητικα με γνωριζεις και με διαβαζεις απο τη μακρινη σου φωλια..

Δε σε ξεχναω απλα ξερω καποιες στιγμες ειναι μονο για μας και τις συρρικνωνω σε δυο τρεις λεξεις παλι,στα ξημερωματα μιας νεας μερας..

Τοσο καιρο μακρυα σου αλλαξαν πολλα..εποχες, χρωματα, προσωπα,ερωτες- ή μαλλον η προσομειωση τους επι το πλειστον-, σκεψεις, λογια, ολα μαζι ενα κουβαρακι με χιλιους κομπους που περιμενει να λυθει, να δειξει το δρομο για καπου μαλλον στο τερμα του λαβυρινθου μου..

Καποια πραγματα ομως ειναι εκει να κατατρωνε τις σκεψεις μου, να με ξενυχτανε τις νυχτες τις ατελειωτες που η στιγμη μοιαζει αιωνας.. Και παλι λειπεις,παλι αλλου κοιμασαι ή αποκοιμιεσαι.

Η αναμνηση της φωνης, της αφης, της οσμης..μιας αισθησης ασφαλειας και σιγουριας που κανεις αλλος δεν εχει και που σε τυχαιους απλοχερα δε δινεις. Εγω παντα την δινω στο καθε περαστικο την σιγουρια του και τη χαρα του να μεχει σιγουρη, εκει, παρουσα, απτη. Καλη σαμαρειτισσα..γυρναω και το αλλο μαγουλο στη τυραννια.

Εσυ ομως εισαι αλλιως εισαι σιγουρος μονο για σενα και χαριζεσαι μονο οπου θες,οπου ξερεις οτι εχεις μια αγκαλια να γυρεις, ενα στομα να μιλησεις και μια καρδια να χωθεις! Το ξερεις πως την εχεις γιαυτο μιλαμε ακομα,εχεις τη δικια μου ασφαλισμενη και υποθυκευμενη για μια ζωη..κι ειναι αληθεια.

Ποσο ναχαν αναστεναξει εκεινες οι λεμοναδες τοτε σε κεινο το μαγαζι χαραματα ξανα, ενα περασμενο χειμωνα, με ενα κρυο ξημερωμα που για σενα και για μενα δεν ειχε καμια σημασια...;;; Θελω να το ζησω ξανα εστω και για λιγα λεπτα. Να αγκαλιασω καθε σου κυτταρο, καθε παλια πληγη και να τη γιανω, να σε φωναξω με το ονομα σου που αντιχει αστειο αλλα ειναι ο μυστικος μας κωδικας, το κοινο μυστικο.

Και ναταν δικαιολογια η μοναξια; Ναταν καμωματα του κρασιου;; Δε ξερω, δε το πιστευω. Ηταν αληθεια. Ημουν εκει να σου ανοιγομαι καθε λιγο, να απογυμνωνω σκεψεις, μυαλο, σωμα, καρδια.. κι ετσι και τωρα ανοιγομαι παλι εδω μπροστα σου. Σε σενα που με ξερεις. Ξερεις ποια ειμαι γιατι ειμαι εσυ.

Χερι μου,ποδι μου, ανασα μου, ματια μου. Κοιτα να με προσεχεις γιατι ειναι περιεργα εκει εξω. Η ζωη και οι ανθρωποι ειναι αγριοι. Εσυ το ξερεις και εχεις υψωσει οχυρα σου σε ολους. Εγω το ξερω και ανοιγω κι αλλες πορτες κι αλλα παραθυρα, στρωνω και χαλι στο βοθρο. ..

Τραγικο.

Δε νιωθω θυμα κανενος ομως. Το ζω ως το αμην.Ως το ημαρτον. Μεχρι να τα ξεστομισω δε φευγω. Ειναι η φυση μου τετοια. Κι ολο λεω την επομενη φορα οτι θα προσεξω καλυτερα,θα μυριστω το κακο και το γκρεμο. Κι ολο πεφτω... Πες μου εσυ τι κανεις; Πως το καταλαβαινεις; Ξερεις και μεχρι που να προχωρησεις..ξερεις ποσα να δωσεις,ποσα θα πεις.

Δεν εχω ειρμο. Εχω χιλιες σκεψεις μπερδεμενες για ολους και ολα. Δε ξερω πως να τις καθαρογραψω...μαλλον θα μου βγουν στο μελλον μια μια. Θα πεφτουν οπως οι σταγονες του Οκτωβρη,λιγες στην αρχη και χειμαρρος μετα.

Λοιπον νομιζω οτι δε τελειωσαμε . Μαλλον τωρα αρχιζει αυτο το ταξιδι..Ειναι φουρτουνα μπροστα τοχω ξαναπει. Τιμονι εγω, βαστα μποσικα εσυ που ξερεις πως γινεται.. Πορεια μακρινη για τη λιακαδα...τοχω μοιραστει το ονειρο μου. Αγκυρα στη λιακαδα...

Προς το παρον εχω συνοδοιπορο. Οταν αποφασισεις πως ηρθε η ωρα νανεβεις κι εσυ πεστο μου... Πρεπει να κανω χωρο για σενα.

Αλλαζει ο καιρος,αερας, Βαρδαρης με τονομα..κρυος,παιρνει τα πορτοκαλια φυλλα και τα ταξιδευει στην επομενη ζωη τους,που θαναι κατι αλλο,ισως ενα σκουληκακι ή μια πεταλουδα. Αλλαζουν τα χρωματα τα σχηματα και τα σχεδια. Σαν το καλειδοσκοπιο..μια στροφη και ολα αλλαζουν .Αλλα ποτε θα τη παρεις αυτη τη στροφη?

Ποτε θα το παρεις αποφαση οτι εχεις βαρεθει το ιδιο σχημα και θες ενα αλλο με ιδια χρωματα αλλιως συνδυασμενα πιο ωραια, πιο ευτυχισμενα.

Παρε το καλεμι σου και λαξευσε τη ζωη σου. Απο την αρχη.

Ξανα. Μαζι.

3...

2...

1...

_______________________________________ παμε

Crush - Natalie Walker