κι ερχεται η ωρα που πρεπει να σηκωθεις απο ολα αυτα που σε βαραινουν, απο αυτα που δεν αντεχεις.κι ειναι δυσκολος καιρος για πονους και δυσκολιες, σκεψεις και μιζερια. Εισαι εσυ κι ο εαυτος σου, εσεις μεινατε. Να περιμενετε το ποτε θα ξημερωσει η ιδανικη μερα...
Ποτε' βασικα αλλα μπορεις να τοχεις στο μυαλο σου ως μια ωραια ελπιδα....πεθαινει τελευταια δε λενε? ε μαλλον κατι ξερουν.
Ειναι καιρος που ψαχνω μεσα μου ναβρω αυτο το μαγικο κουμπι. Αυτο που θα λυσει ολα μου τα προβληματα και θα με κανει να ξανασταθω στα ποδια μου,στα ποδια που μου χαρισε ο Θεος να περπαταω, να πορευομαι και να τρεχω..Να τρεχω μακρυα απο οσα με βασανιζουν, απο το κακο, απο το λαθος. και πως γινεται καθε φορα να παραλυω?
Πειτε μου σας παρακαλω, γιατι???
Να βλεπω τη μετωπικη στα 10 μετρα και να μην παταω φρενο παρα γκαζι και να συγκρουομαι με τα μη μου και τα οχι μου.
Αναπηρια λεγεται αυτο. Πρεπει να το παραδεχτω, οι αμυνες μου εχουν εξασθενισει και ζουν σε ενα κοσμο αλλο. Πρεπει να τις φερω πισω! Τερμα οι διακοπες κυριες μου, ηρθε η ωρα για να ορθοποδισουμε και να βρουμε τους ρυθμους μας.
Κανε κατι για σενα λοιπον . Καντο τωρα πριν ναναι αργα. Αμα αργησεις, θασαι καραβι, ερμαιο επερχομενης κακοκαιριας που δε λεει να αλλαξει πορεια. Και τα ρανταρ δειχνουν τυφωνα και βροχες, ενα φθινοπωρο γεματο κεραυνους και μπουμπουνητα.
Η λιακαδα ειναι αλλου παρτο πρεφα. Εαυτε μου, ΝΙΩΣΕ!
Θα με θυμηθεις καποτε οταν θασαι καλα και θα μ' ευγνωμονεις! Θα βλεπεις τα παρελθοντα σου απο μακρυα, απο το μελλον σου και θα γελας. Τοχεις ξανακανει, δεν ειναι δυσκολο-...στο τελος.
Ειναι ολα ενα καρουζελ, ενας νερομυλος σε καποια αγροτικη γωνια. Γυρναει η τυχη και το κακο θα φερει καλο να δεις! Στο υποσχομαι θαναι ωραια.. Και εκει που θαπας θα γνωρισεις νεο κοσμο, ενδιαφεροντα και γελαστο χωρις σκοτεινα μυαλα και μπερδεμενες συνειδησεις. Ξερω πονεσες, το ξερω αλλα και ποιος δε ποναει.
Σκοπος ειναι να κανεις ενα απολογισμο. Ξεκιναει νεα χρονια, που σε θελει 100% εκει, με ολες σου τις δυναμεις και ολα σου τα φοντα και προσοντα σε εγρηγορση!
Ξερεις ποσο απλο ειναι? Ειναι ενα κλικ, μια σπρωξια στο τοιχο, μια κλειστη πορτα και μια γλυκια αναμνηση. Χτιζεις μεσα σου εσενα τωρα. Τουβλακι τουβλακι, σιγα σιγα θα φτιαξεις ενα ωραιο ακεραιο ε γ ω. Θα κανεις τη χαρη σε πολλους,θα γινεις ομοιος τους.
Να δουν το προσωπο τους στο δικο σου και να τρομαξουν.
Να πουν κι εγω ετσι ειμαι? Ναι ρε ετσι ειστε. Σκληροι και εγωιστες, μαυροι και αοσμοι.
Αδιαφοροι.
Τιποτα δεν ειναι ιδανικο και το ξερεις. Και οσο και να περιμενεις αυτο το ιδανικο πρωινο να ρθει δε θαρθει. Θαρθει ομως ενα αλλο. Ενα χαρουμενο λιτο και γεματο, που μπορει να μην ειναι τελειο μπορει να μην ειναι το ονειρο σου αλλα θαναι πολυχρωμο, με ολα τα χρωματα και το μαυρο μεσα και το γκρι. Αλλα θαχει κι αλλα χρωματα μεσα, και κοιτα να τα δεις γιατι ξερω αχρωματοψια δεν εχεις.
Και κοιτα μη σε ξαναπαρει ο υπνος οταν δεις εκεινη την πορτοκαλι αυγη γιατι δε θα στο συγχωρησω. Να'σαι παρων. Και να χαμογελας..
Πωπω πολυ ηπια παλι σημερα, δε κανει το ξερω. Αλλα δε ξερω κιολας γιατι πινω. Για μενα, για αλλους, για σενα...Ποιος ξερει..
Εχει ξημερωσει παλι εξω και αρνουμαι να κοιμηθω. Περασα ωραια σημερα το βραδυ,αναμεσα σε φιλους, παρεες, ξελιγωμενα κορμια και σειρεις απο σφηνακια με θολο νερο.
Γελασα δε λεω. Δε μελαγχολησα ουτε ενα λεπτο. Λες ναναι το πρωτο βημα? Μπορει..
Το πρωτο σκαλι σε μια σκαλα τοσο ψηλη κι αποτομη που με τρομαζει. Αλλα που θα παει θα την ανεβω και τοτε δε θα με ξαναριξει κανεις.
Ως τωρα στα τρια πρωτα σκαλια κουραζομουνα και σταματουσα ξανακατεβαινα και δηλωνα παραιτηση. Τωρα βαζω μπρος τις μηχανες. Το καραβι πρεπει ταχιστα ν'αλλαξει πορεια, να κανει στροφη 180 μοιρων. Θα γυρισει, που θαπαει.
Κι αν οι μηχανες κλαταρουν, δε πειραζει, εχουμε κουπια-αποθεματα για πολυ καιρο ακομη..
Pick Up Your Pieces - Olga Kouklaki
Pick Up Your Pieces - Olga Kouklaki
