πωω αυτες οι μερες ειναι οδυνη.με ρουφανε σαν κινουμενη αμμος..ειναι στιγμες που αν δε κρατησω την αναπνοη μου νιωθω πως θα πνιγω σαυτο το ελος...
κι οσο και να προσπαθω και να σφιγγω τα δοντια δεν αντιστεκομαι σε τιποτα..θα σηκωσω το ρημαδι το ακουστικο να σε παρω,να σ'ακουσω..αυτη η φωνη σου γιατι να μου προκαλει τοση συγχηση; γιατι αυτα που λες τα λες τωρα;
ενα χρονο παλευω μετο τιποτα που τελικα δεν ηταν και τοσο τιποτα.και εδω ανουσιες κολλες χαρτι δινουν και παιρνουν..μονο παιρνουν βασικα.παιρνουν λιγη απο τη γλυκα που χω μεσα μου για ολα αυτα που ισως ποτε δε θα ζησω.και πως μου τη δινω που ειμαι μελο.δε θελω αλλο.θελω νακοιταξω τον ηλιο στα ματια και να του πω σ'ευχαριστω που ανετειλλες αλλη μια ωραια μερα για μας.σαραντα τονοι φουουου..
οχι δε μπορω να αυθυποβαλλομαι καθε φορα οχι.μονη μου το περναω μονη.να δωσω μια να την κανω ,να κοιμηθω για παντα να μη σκεφτομαι.η λυτρωση. ο υπνος.
ποσα μιλια μακρυα καπου καποιος μοιραζεται ή οχι σκεψεις.
καθομαι και φανταζομαι σκηνες απο την ιδανικη συναντηση.εκεινη που θα αποδειξει πως ολο αυτο ειναι μοιραιο και αληθινο.να μην αυταπατωμαι δηλαδη.και να εμφανιζεσαι εσυ ξαφνικα απο τη γωνια που θα στριψω και να μου σκας εκεινο το ανελεητο χαμογελο σου..πωωωωωωω...
σα μικρο κοριτσακι νιωθω οταν σακουω κι οταν σε βλεπω.
και η μερα πλησιαζει..η μερα που σε ειχα συναντησει,στα αληθεια ητανε; ονειρο ητανε; δε ξερω.ο αγαπημενος μου μηνας εγινες, ο πιο ωραιος και ο πιο γκρεμος.
σου χω γραψει πολλα να τα διαβαζεις για καιρο,γραφω κι αλλα για μετα...ξερω εσυ θες να απεχεις απο ολα αυτα που βασανιζουν εμενα και εσενα.
θες να λιωνεις στο δωματιο σου,να αποχαυνωνεσαι με μικρες αιθεριες υπαρξεις,να κουρευεις την ιδανικη σου γυναικα,και να υποσχεσαι ερωτες και φουμαρα για ενα κρεβατι.
εμενα δε χρειαστηκε να μου υποσχεθεις τιποτα.στα δωσα ολα.απλα.
ξανα οι νυχτες μου μακρυα σου.γεματες τσιγαρα(πολλα τσιγαρα),σκεψεις τρελες και μικρα μικρα πολυ μικρα διαλειμματα ευτυχιας σε ξενα χερια.ολα μικρα φαινονται απο δω.γιατι ειμαι αλλου δεν ειμαι εδω.ειμαι εκει καθε βραδυ σε παιρνω αγκαλια και σου πειραζω τα μαλλια μεχρι να κοιμηθεις..μεχρι να ονειρευτεις το αυριο.
ας πιουμε εκεινο το κρασι που λεγαμε, ας παμε εκεινη τη βολτα,ας γελασουμε μεχρι να πονεσουν τα σωθικα μας,ας αγαπηθουμε απο την αρχη.
σκεφτομαι ωρες ωρες ναμουν το αγριοπαιδο του αβερον.εκεινο που ως τα δωδεκα του μεγαλωσε με λυκους και τσακαλια, που δε ηξερε τι παει να πει συναισθημα, γελιο,δακρυ και πονος..ηταν ελευθερο απο ολα αυτα..
θαμουν μια αναισθητη δε θα με ενοιαζε τιποτα,ολα το ιδιο,8αχα μονο ενστικτα και θα γλυφομουν για να πλυθω.χαχχαχαχαχαχααα..
ομορφη αγνοια.ολο ουτοπιες ζω στο κεφαλι μου...ολο ψεμματα.
κι ενω πρεπει να συγκεντρωθω σε αλλα συνεχιζω ναμαι εκει.πρεπει να φυγω πριν με καταπιει η δινη..πιασε το χερι μου ρε, πνιγομαι..!!!
ανασες τελευταιες..κανε κατι.καθε βραδυ αγκαλιαζω μαξιλαρια για να ηρεμησω.πρεπει ναρθεις..τωρα..
και αυτο που μουπες δε το ξεχναω.35.
ισως τοτε γινει η αποσταση γυαλι και σπασει.
What´s On Your Mind? - Madrugada
